ข้อมูลประกอบการพิจารณา

           สืบเนื่องจากรัฐบาลมีนโยบายในการเพิ่มพื้นที่ป่าเศรษฐกิจให้กว้างขวางยิ่งขึ้นเพื่อสร้างความมั่นคงด้านสิ่งแวดล้อม ตลอดจนขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศจากการค้าและการส่งออกไม้เศรษฐกิจ รวมทั้งการค้าขายคาร์บอนเครติตของภาคการเกษตรและป่าไม้ของประเทศให้เพิ่มสูงขึ้น โดยประเทศไทยมีประชาชนจำนวนมากปลูกไม้เศรษฐกิจในที่ดินของตนเองทั้งที่ดินที่มีกรรมสิทธิ์ เอกสารสิทธิ หรือสิทธิครอบครอง รวมทั้งพื้นที่ซึ่งรัฐให้ใช้ประโยชน์ แต่ในปัจจุบันประชาชนยังไม่ได้รับการส่งเสริมสนับสนุนในการปลูกไม้เศรษฐกิจจากภาครัฐเท่าที่ควร เนื่องจากปัญหาด้านโยบายที่ขาดการมีส่วนร่วมจากทุกภาคส่วนอย่างจริงจังและทั่วถึง ประกอบกับกฎหมายที่ใช้บังคับอยู่ในปัจจุบัน อาทิ พระราชบัญญัติป่าไม้ พุทธศักราช 2484 และที่แก้ไขเพิ่มเติม พระราชบัญญัติสวนป่า พ.ศ. 2535 และที่แก้ไขเพิ่มเติม พระราชบัญญัติเลื่อยโซ่ยนต์ พ.ศ. 2545 มีบทบัญญัติบางประการที่ไม่เหมาะสม และเป็นอุปสรรคต่อการส่งเสริมและสนับสนุนให้มีการปลูกไม้เศรษฐกิจ โดยเฉพาะการที่กฎหมายดังกล่าวมุ่งเน้นการอนุรักษ์ ป้องกัน และรักษาพื้นที่ป่าไม้เป็นสำคัญ ประกอบกับความไม่ชัดเจนเกี่ยวกับการกำหนดเขตพื้นที่ป่า ตลอดจนการบังคับใช้กฎหมายเป็นช่องทางให้ผู้ทุจริตฉวยโอกาสแสวงหาประโยชน์ส่วนตัวส่งผลให้ผู้ปลูกไม้เศรษฐกิจกระทำความผิดโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ต้องรับโทษทางอาญา อันเป็นอุปสรรคต่อการดำรงชีวิตหรือการประกอบอาชีพแก่ประชาชน สมควรจัดตั้งสำนักงานไม้เศรษฐกิจแห่งชาติขึ้นเพื่อเป็นหน่วยงานโดยตรงในการส่งเสริม สนับสนุน และกำกับดูแลการปลูกไม้เศรษฐกิจในที่ดินทั้งที่มีกรรมสิทธิ์ เอกสารสิทธิ หรือสิทธิครอบครอง รวมทั้งพื้นที่ซึ่งรัฐให้ใช้ประโยชน์ ให้มีเป้าหมายและทิศทางที่ชัดเจน ตลอดจนส่งเสริมและจูงใจให้มีการปลูกไม้เศรษฐกิจเป็นพืชทางเลือกเพื่อเป็นการสร้างอาชีพให้ประชาชน รวมทั้งสามารถแก้ปัญหาด้านสิ่งแวดล้อมโดยประชาชนมีส่วนร่วม ซึ่งประเทศไทยในฐานะที่ได้เข้าเป็นภาคีข้อตกลงปารีสและได้ให้ข้อเสนอการมีส่วนร่วมของประเทศในการลดก๊าซเรือนกระจกและการดำเนินงานด้านการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศกับประชาคมโลก โดยตั้งเป้าลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลงให้ได้ ร้อยละ 20 – 25  ภายในปี พ.ศ. 2573

           ดังนั้น  จึงมีความจำเป็นต้องใช้ระบบคณะกรรมการในการกำหนดนโยบายและแนวทางการส่งเสริมและสนับสนุนภารกิจต่าง ๆ ให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ของการจัดตั้งสำนักงานไม้เศรษฐกิจแห่งชาติ เพื่อให้เกิดการบูรณาการการทำงานระหว่างหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ตลอดจนมีความจำเป็นต้องใช้ระบบอนุญาตเพื่อเป็นมาตรการในการกำกับดูแลการทำกิจกรรมสำคัญเกี่ยวกับไม้เศรษฐกิจเพื่อเป็นการป้องกันการทำลายป่าไม้ อันเป็นเป็นทรัพยากรของชาติให้มีสภาพอันจะอำนวยประโยชน์แก่รัฐและประชาชนด้วยดีสืบไป จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้