ข้อมูลประกอบการพิจารณา

โดยที่ได้มีพุทธดำรัสขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งได้ตรัสไว้ในมหาปรินิพพานสูตรว่าพุทธสังเวชนียสถานทั้งสี่เป็นสถานที่อันควรแก่การสักการะของพุทธศาสนิกชน เพื่อให้เกิดความสังเวชและเกิดพุทธานุสติ และนำมาซึ่งบุญกุศลและความปลาบปลื้ม แช่มชื่น ดังนั้น การส่งเสริมให้พุทธศาสนิกชนได้เดินทางไปพุทธสังเวชนียสถานจะช่วยให้เกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาและมั่นคงตามหลักคำสอนขององค์สมเด็จสัมมาสัมพุทธเจ้าในการดำรงศีล สมาธิ และปัญญา และสามารถสืบทอดพระพุทธศาสนาให้ดำรงสืบไป จึงจำเป็นต้องตราพระราชบัญญัตินี้

ประเด็นประกอบการพิจารณา

1. มีการกำหนดบทนิยามคำว่า “พุทธสังเวชนียสถาน” “กองทุน” “คณะกรรมการ” “อธิบดี” และ“รัฐมนตรี” (ร่างมาตรา 3)
2. มีการกำหนดให้มี “คณะกรรมการส่งเสริมการเดินทางไปพุทธสังเวชนียสถาน” คุณสมบัติ ลักษณะต้องห้าม วาระการดำรงตำแหน่ง และการพ้นจากตำแหน่ง อำนาจและหน้าที่ของคณะกรรมการ (ร่างมาตรา 4 – 7)
3. กำหนดอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการส่งเสริมการเดินทางไปพุทธสังเวชนียสถาน (ร่างมาตรา 11)    
4. กำหนดให้คณะกรรมการส่งเสริมการเดินทางไปพุทธสังเวชนียสถานมีอำนาจแต่งตั้ง “คณะอนุกรรมการส่งเสริมการมีส่วนร่วมในกิจการพุทธสังเวชนียสถาน” (ร่างมาตรา 12)
5. กำหนดให้กรมการศาสนามีหน้าที่รับผิดชอบงานธุรการและงานวิชาการของคณะกรรมการส่งเสริมการเดินทางไปพุทธสังเวชนียสถานและอำนาจหน้าที่อื่น (ร่างมาตรา 14)
6. กำหนดให้มีการจัดตั้งกองทุนส่งเสริมการเดินทางไปพุทธสังเวชนียสถาน และมีคณะกรรมการบริหารกองทุน (ร่างมาตรา 15 – 19)
7. มีการกำหนดอำนาจหน้าที่ของคณะกรรมการบริหารกองทุน (ร่างมาตรา 20)
8. มีการกำหนดให้มีการโอนบรรดาเงิน ทรัพย์สิน สิทธิ และหนี้สิน ที่เกี่ยวเนื่องกับกองทุนส่งเสริมการเผยแพร่พุทธศาสนาเฉลิมพระเกียรติ 80 พรรษา ในกรมศาสนาไปเป็นของกองทุนการเดินทางไปพุทธสังเวชนียสถานตามพระราชบัญญัตินี้ (ร่างมาตรา 23)